1 9 6 5 - 2 0 1 5

Jubileusz 50 – lecia
Domu Pomocy Społecznej

w GNOJNIE

50-Lecie relacja

Rok 2015 jest szczególnie ważnym dla naszego Domu, ponieważ pięćdziesiąt lat temu nasza placówka została oficjalnie otwarta i zamieszkali w niej pierwsi mieszkańcy.

Każdy jubileusz to połączenie tradycji z nowoczesnością , doświadczenia z młodością . Przemijają wokół nas ludzie i zdarzenia. O wielu być może już zapomnieliśmy . Jednak jubileusz 50 – lecia naszego Domu to okazja , aby przypomnieć sobie najważniejsze fakty. Jubileusz ,to także okazja do wspomnień, które choć minione pozostają w pamięci.

Pawilon 2Dom Pomocy Społecznej w Gnojnie jest placówką przeznaczoną dla dzieci i młodzieży oraz dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie tj. chłopców i mężczyzn. Dom posiada 100 miejsc. Na początku swojego funkcjonowania Dom przeznaczony był wyłącznie dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie i mieścił się w budynku pałacowym wybudowanym w drugiej połowie XVI wieku dla dziedzica Gnojna, Krzysztofa Gnoińskiego. W/w budynek, zanim został adaptowany na dom pomocy społecznej, był wielokrotnie przebudowywany. Pałac wraz z otaczającymi go ziemiami należał do dziedziców Gnojna, rodziny Gnoińskich. W XVII wieku został przebudowany na rezydencję obronną. W późniejszym okresie dwór należał do rodzin Lanckorońskich, Rupniewskich i Łu-niewskich. Tym ostatnim po reformie rolnej w 1945 roku majątek skonfiskowano. Ziemię rozparcelowano pomiędzy małorolnych gospodarzy i pracowników majątkowych. Dwór wraz z pozostałymi gruntami przejęło natomiast Państwowe Gospodarstwo Rolne, w użytkowaniu którego pałac pozostawał do 1958 roku. W tym roku Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej postanowiło adaptować dwór na Zakład Specjalny dla Dorosłych, a w 1962 roku decyzją Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach przekształcono go na Państwowy Dom Specjalny dla Dzieci. Wykonawstwo adaptacji pałacu powierzono Przedsiębiorstwu Budownictwa Terenowego w Busku-Zdroju. Uroczyste otwarcie placówki nastąpiło w dniu 25 września 1965 r., pierwszych 60-ciu mieszkańców przyjęto natomiast 1 września 1965 roku. Po wybudowaniu w latach 70-tych XX wieku nowego pawilonu mieszkalnego dla 40-tu osób w Domu mieszkało 100 pensjonariuszy.